Top 5 ร้านอร่อยจานเด็ด ลำพูน 2020 เที่ยวหน้าหนาวปีนี้ ต้องห้ามพลาด ชอบแบบนี้ จะเอาที่เป็นแบบนี้
Top 5 ร้านอร่อยจานเด็ด ลำพูน 2020 เที่ยวหน้าหนาวปีนี้ ต้องห้ามพลาด ชอบแบบนี้ จะเอาที่เป็นแบบนี้
1 ) เย็นตาโฟ นาย น. เจ้าเก่าแก่ หน้าตลาดโต้รุ่งหนองดอก ภาพจำยังชัดเจน เหมือนเดิมทุกอย่าง
เย็นตาโฟ นาย น. หน้าตลาดโต้รุ่งหนองดอก เป็นร้านเย็นตาโฟเก่าแก่อยู่เมืองลำพูนมาช้านาน ผู้เขียนในสมัยวัยเด็ก ก็เคยเป็นละอ่อนลำพูน มาอยู่ได้หลายปีดีดัก จึงได้อพยพตามครอบครัวย้ายมาอยู่ที่เมืองลำปาง ชื่อร้านนาย น. ยังติดตาตรึงใจผู้เขียน จนถึงทุกวันนี้ ด้วยความดีใจที่ยังมีร้านเก่าๆ เคยรับประทานสมัยยังเป็นเด็ก ยังคงเหลืออยู่ ถ้าจำไม่ผิดเจ้าของร้านจะย้ายมาจากนครสวรรค์กัน เป็นร้านเย็นตาโฟโต้รุ่งที่ขายดีมากๆ คนลำพูนรอซื้อกันคิวยาวเหยียดเลยในสมัยนั้น ... กาดหนองดอก ถือว่าเป็นย่านการค้า ศูนย์รวมความเจริญทันสมัย อยากได้สินค้าอะไร ต้องมาที่ตลาดนี้เท่านั้น ร้านเซเว่นแห่งของลำพูน ก็อยู่หน้าตลาดนั่นเอง ผู้เขียนยังจำได้ดีถึงความตื่นเต้นตอนเข้าร้านเซเว่น อีเลฟเว่นเป็นครั้งแรก
กลับมาเที่ยวลำพูนบ้านเกิดเมื่อใด ผู้เขียนมักจะแวะเดินชมกาดบ้านทาดอยแก้ว อำเภอแม่ทา เป็นประจำอยู่เสมอ อยู่ริมถนนเชียงใหม่-ลำปาง เป็นตลาดสดที่ไม่มีใครเหมือน มีคนขนานนามว่าเป็น ภัตตาคารในผืนป่า เพราะว่ามีของป่าหายาก มาวางขายอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ไม่ได้เป็นสิ่งผิดกฏหมายใดๆทั้งสิ้นนะครับ ของป่าที่นำมาวางขาย เช่นผักพื้นบ้าน ผักหวานป่า เห็ดตามฤดูกาล ชาวบ้านเค้าหาเก็บกันได้ทั่วไปในเขตป่าชุมชน ส่วนเนื้อสัตว์ต่างๆเช่น นกกระทา ไก่บ้าน หมูป่า ชาวบ้านเดี๋ยวนี้เค้าเลี้ยงกันได้แล้ว ไม่ได้เป็นการเข้าไปล่าจากป่าแต่อย่างใด ก็อธิบายเพื่อให้นักท่องเที่ยวผู้มาเยือนจะได้เข้าใจตรงกัน
นอกจากของป่าแล้วยังมีสินค้าของฝากมากมายเช่น หนอนรถด่วน แมงดาทอด ไส้อั่ว แคบหมู น้ำพริกลาบ สมุนไพรต่างๆ ปลาแห้งกรอบ ฯลฯ ในตัวเมืองอำเภอแม่ทา ยังมีผืนป่าที่สวยงามและอุดมสมบูรณ์ มีจุดเช็คอิน ที่บรรดานักท่องเที่ยวมาก็ต้องห้ามพลาด คือ สะพานทาชมภู แห่งบ้านทาปลาดุก อำเภอแม่ทา สะพานเก่าแก่อายุนับร้อยปี เป็นสะพานสำหรับเชื่อมต่อเส้นทางรถไฟจากขุนตานไปยังเชียงใหม่ สร้างจากคอนกรีตเสริมเหล็กเป็นแห่งแรกของไทยในยุคนั้น ตัวสะพานมีสีขาว ส่วนชื่อทาชมภู มาจากบริเวณนั้นมีต้นชมพู่ขึ้นเยอะ จึงกลายเป็นชื่อสะพานทาชมภู
แกงขี้เหล็ก จัดว่าเป็นอาหารของชาวลำพูนมาเนิ่นนาน ตั้งแต่เริ่มสร้างหริภุญชัยกันเลยทีเดียว สังเกตุได้ว่าจะมีชื่อหมู่บ้านเก่าแก่มีคำว่า ขี้เหล็ก บอน อยู่เป็นจำนวนมาก ทั้งต้นขี้เหล็ก และ ต้นบอน เป็นอาหารที่ชาวมอญรู้จักนำมาปรุงเป็นอาหารกันมาตั้งยุคทวารวดี ต้นกำเนิดแท้จริงของขี้เหล็กมาจากอินโดนีเซีย มีรสขม คาดว่าเริ่มถูกนำปลูกในทางภาคใต้ของไทย เพราะต้องการใช้สรรพคุณทางยา ที่ช่วยขับพิษและมีฤทธิ์กล่อมประสาท ทำให้นอนหลับได้ง่าย แกงขี้เหล็กของหริภุญชัยโบราณ เรียกว่าแกงขี้เหล็กล่วง ไม่มีกะทิเป็นส่วนผสม มีเพียงใบขี้เหล็ก หนังควายจี่ ข่า ตะไคร้ พริกไทย มะเขือพวง ต้นขี้เหล็กจึงนิยมปลูกไปทั่วดินแดนหริภุญชัย เพื่อเป็นอาหารและยารักษาโรค
2 ) ไส้อั่วยายปี๋ ร้านเก่าแก่ ข้างคูเมืองโบราณลำพูน จะเอาเก่ากว่านี้ ต้องนั่งไทม์แมชชีน ไปกินเองละมั้ง
ไส้อั่วยายปี๋ เป็นตำนานของฝากจากเมืองลำพูน มาหลายสิบปีแล้ว ร้านจะอยู่ใกล้กับโรงพักตำรวจเก่า ผู้เขียนตอนเป็นเด็ก เคยนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปซื้อไส้อั่วกับแม่ เมื่อก่อนยายปี๋ เจ้าของสูตรตัวจริง ยังย่างไส้อั่วขายควันโขมง อยู่ตรงริมคูน้ำ ใกล้กับกำแพงเมืองโบราณ ไม่ได้เปิดขายหน้าร้านเหมือนในรุ่นลูกรุ่นหลานที่ในปัจจุบันนี้ ยายปี๋จะขายทั้งไส้อั่ว หมูย่าง ตับย่าง และมีคั่วตับหมูใส่ผงฮังเลด้วย ด้วยรสชาติมีเครื่องเทศไม่ฉุนมาก และมีเนื้อหมูบดแบบละเอียดมาก จึงทำให้ไส้อั่วยายปี๋ มีรสชาติถูกใจคนกรุงเทพในสมัยนั้นมาก เรียกว่าซื้อกลับกรุงเทพเป็นของฝากกัน เป็นจำนวนหลายกิโลกรัม
ลำพูนเคยเป็นเมืองของชาวมอญโบราณมาก่อน พบว่าชาวมอญมีการอพยพเข้า มาสู่หริภุญชัยมาหลายเจเรเนชั่น กลุ่มแรกเริ่มก็ย้อนไปตั้งแต่สมัยเวียงเจ็ดลิน หลายหมื่นปีมาแล้ว เข้ารบแย่งดินแถบลุ่มแม่น้ำปิง ตีนเขาเชิงดอยสุเทพ แย่งกัน3กลุ่มได้แก่ ลัวะ มอญ ขอม ...ชาวลัวะจะได้ดินแดนส่วนใหญในภาคเหนือและอีสานของไทย ลาวตอนเหนือ ส่วนชาวมอญจะมีดินแดนในครอบครอง คือบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาไปถึงภาคใต้ของไทย รวมถึงพม่าตอนใต้ทั้งหมด และพวกขอมดำเป็นกลุ่มที่เก่าแก่ดั้งเดิมที่สุดในดินแดนสุวรรณภูมิ ครอบครองแผ่นดินแถบภาคกลางบางส่วนไปจนถึงภาคตะวันออก อีสานใต้ เขมร เวียดนามตอนใต้
บ้านหนองดู่ ในอำเภอป่าซาง เป็นหมู่บ้านโบราณเพียงแห่งเดียว ที่หลงเหลืออัตลักษณ์ชาวมอญมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้งขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม ประเพณี อาหารการกิน สำเนียงการพูด โดยไม่ถูกวัฒนธรรมของชาวยอง ชาวโยนก ชาวไทใหญ่ กลืนกินอัตลักษณ์จนสูญหายไป
หน่อโอ่ เป็นอาหารขบเคี้ยวกินเล่น ของชาวยองลำพูนอย่างไม่น่าเชื่อ นิยมนำมาเสิร์ฟต้อนรับแขกผู้มาเยือน โดยหน่อโอ่จะถูกซอยบั้งตรงปลายให้เป็นเส้นๆ ไว้จิ้มกินคู่กับพริกข่าป่น เรียกว่าอร่อยเด็ดไม่แพ้เฟรนส์ฟรายกันเลยทีเดียว ... ชาวลำพูนในปัจจุบัน สืบเชื้อสายมาจากคนยองเกือบ 80เปอร์เซนต์ ด้วยเหตุหลังจากสิ้นสุดสงครามขับไล่พม่าออกจากลำพูนแล้ว พระเจ้ากาวิละนำล้านนากลับไปสู่การเป็นหัวเมืองประเทศราชของสยาม มีการอพยพเทครัวชาวยอง เข้ามาสู่ลำพูน เพื่อสร้างเมืองขึ้นมาใหม่ เนื่องจากชาวเมืองเดิมได้อพยพหนีภัยสงคราม ไปอยู่เมืองใกล้เคียงกันหมด ด้วยนโยบายเก็บผักใส่ส้า เก็บข้าใส่เมือง ชาวยองจึงเข้ามาเป็นพลเมืองหลักของลำพูนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนกลบวัฒนธรรมของชาวลัวะ ชาวมอญ ไปเกือบหมดสิ้น
ผลไม้ประจำจังหวัดลำพูน ก็คือ ลำไย ในที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผู้สาวขาเลาะ นักร้องสาวหุ่นเพรียวคนนั้น เพียงแต่ชื่อมาพ้องกันเฉยๆ ลำไยต้นแรกของลำพูน เชื่อว่ามีการนำเม็ดมาปลูกที่บ้านหนองช้างคืน โดยนายข่วง ผู้ติดตามเจ้าเมืองทางเหนือไปติดต่อราชการที่กรุงเทพ จึงได้ไปพบลำไยจากจีนซึ่งตอนนั่นก็มีขายกันในพระนครแล้วแต่ก็ไม่แพร่หลายเท่าใดนัก ด้วยราคาคงจะแพง นายข่วงได้ลำไยจากเจ้านาย ให้มาทดลองชิม 1ลูก ปรากฏว่าอร่อยถูกใจ จึงแอบเก็บเมล็ดไว้ เมื่อเดินทางกลับมาบ้านที่ลำพูน ก็เอาเมล็ดมาปลูกลงดิน จนต้นลำไยเติบใหญ่ออกผลได้ดี จึงมีการขยายพันธุ์ปลูกไปทั่วจังหวัดลำพูน ปัจจุบันลำไยกลายเป็นพืชเศรษฐกิจอันดับหนึ่งของลำพูนไปแล้ว
3 ) ร้านดาวคะนอง อาหารพื้นเมืองลำพูน สาขาใกล้ รร.จักรคำคณาทร เมนูเด็ดหลากหลาย ไม่อ้วนเอาเท่าไหร่
ดาวคะนอง ร้านอาหารพื้นเมืองลำพูน โดยสาขาดั้งเดิมอยู่ใกล้กับโรงเรียนจักรคำคณาทร ซึ่งผู้เขียนเคยนั่งรถเมล์ขาวผ่านร้านนี้แทบทุกวันเวลาไปเรียนหนังสือ เป็นร้านอาหารไว้รองรับแขกผู้มาเยือน ด้วยความที่มีอาหารอันเป็นอัตลักษณ์ของชาวเหนือ เช่น แอ็บหมู แกงแคไก่ แกงผักหวานป่า พริกหนุ่มยัดไส้ทอด แกงฮังเล แกงโฮ๊ะ ลาบหมูคั่ว แกงอ่อม เป็นต้น แม่ของผู้เขียนมักจะสั่งซื้อเมนูเหล่านี้กลับบ้านอยู่เป็นประจำ ในตอนที่ออฟฟิศเค้ามีงานเลี้ยงต้อนรับนายใหม่ หรือ เลี้ยงส่งนายเก่า ปัจจุบันนี้ทางร้านได้ขยายเพิ่มไปอีกสาขา อยู่ติดถนนซุปเปอร์ไฮเวย์เชียงใหม่-ลำปาง แถวดอยติ เพื่อไว้รองรับนักท่องเที่ยวและผู้มาติดต่องานในนิคมอุตสาหกรรม
พระรอด เป็นพระคู่บ้านคู่ชาวลำพูน พบประวัติสร้างโดยพระสงฆ์ชาวมอญ ที่พระนางจามเทวีได้นิมนต์มาจำวัดในนครหริภุญชัย ยุคนั้นมีการสร้างประตูเมืองและวัดประจำทิศทั้งสี่ จึงมีการสร้างเครื่องรางของขลัง บรรจุไว้ในเจดีย์ของวัดต่างๆ พระสกุลลำพูนโบราณมีมากมาย เริ่มมีการขุดเจอพระเครื่องตามเจดีย์วัดต่างๆเรื่อยมาหลายยุคหลายสมัยแล้ว แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจมากนัก จนมาถึงยุคกรุแตก พ.ศ.2435 มีการบูรณะเจดีย์ในวัดมหาวันซึ่งเก่าแก่ทรุดโทรมมานาน ช่างก่อสร้างไปไปขุดเจอวัตถุบางอย่าง คล้ายรูปปั้นพระมีขนาดเล็ก นับจำนวนได้อยู่หลายร้อยองค์ จึงมีตั้งชื่อว่าพระรอด กรุมหาวัน ตามชื่อพระเครื่องสกุลลำพูนตามประวัติศาสตร์ ที่ชาวมอญได้จดบันทึกในอิฐศิลาแลงมา พระเครื่องส่วนใหญ่ชาวบ้านก็เก็บไว้บูชากันเอง
จนเวลาผ่านไป60ปี ในสมัยนักเลงครองเมือง พ.ศ.2495 สมัยนั้นในกรุงเทพมหานคร เริ่มมีวงการซื้อขายพระเครื่องเกิดขึ้นแล้ว มีเซียนพระชื่อดังอย่าง ตรียัมปวาย จัดชุดพระเครื่องเบญจภาคี อันประกอบด้วย พระเครื่องเก่าแก่จาก 5 อาณาจักรโบราณ เพื่อเอาใจนักเลงและผู้มีอิทธิพลในยุคนั้น ด้วยการตลาดที่ดี พุทธคุณฟังแล้วเข้าใจง่าย การรวมชุดเบญจภาคี จึงฮ็อตฮิตติดตลาดในทันที พระรอด จึงกลายพระเครื่องที่มีมูลค่าสูงนับตังแต่นั้นเป็นต้นมา ปัจจุบันมีการซื้อขายองค์ที่แพงที่สุด ราคา 30ล้านบาท กันเลยทีเดียว เชื่อว่าปัจจุบันเปลี่ยนมือไปอยู่ในการครอบครอง ของคนระดับเจ้าสัวไปแล้ว
4 ) แพะตุ๋นยาจีน ร้านพวงทอง หน้าสถานีรถไฟลำพูน เหงาก็ช้าง อ้างว้างก็สิงห์ ถูกทิ้งก็ลีโอ
แพะตุ๋นยาจีน ร้านพวงทอง อยู่ตรงหน้าสถานีรถไฟลำพูน เปิดขายมานานหลายปีเลยทีเดียว สมัยก่อนเมื่อถึงฤดูหนาว หนุ่มสาวชาวมนุษย์เงินเดือนของลำพูน มักจะพากันไปดินเนอร์้ที่ร้านอาหารแต้จิ๋ว ซึ่งก็มีเปิดขายอยู่ร้านเดียว ร้านพวงทอง มีของดีต้องมาชิมกันคือ เนื้อแพะตุ๋นยาจีน ใช้เครื่องยาจีนสูตรโบราณ เพื่อดับกลิ่นสาบของแพะ ที่คนไทยไม่คุ้นเคยเลย เชื่อกันว่ามีสรรพคุณช่วยทางการโด๊ป ทำให้สุขภาพดีฟิตปึ๋งปั๋ง จะเท็จจริงเพียงใด ต้องลองตามรอยผู้เขียนไปชิมดูเอง ตัวเมืองลำพูน เป็นเมืองที่เล็กมากๆ นึกถึงสมัยเป็นวัยเด็กประถม ผู้เขียนจะเดินไปโรงเรียนมงคลวิทยาทุกวัน ตกเย็นยังไปเดินเล่นในตลาดหนองดอกได้อีก เรียกว่าเดินได้ทั่วทั้งตัวเมืองลำพูน ในเวลา1-2 ชั่วโมงเท่านั้น
พระนางจามเทวี เป็นบุตรธิดาแห่งกษัตริย์ขอมแห่งกรุงละโว้ พระนางสมรสกับเจ้าผู้ปกครองเมืองรามัญของชาวมอญ ต่อมามีชาวมอญกลุ่มอพยพไปทางเหนือ ลุ่มแม่น้ำปิง รบชนะพวกชาวลัวะได้สำเร็จ ยึดดินแดนอาณาเขตได้เป็นจำนวนมาก มีการสถาปนาเมืองใหม่ขึ้นมาชื่อหริภุญชัย และจึงมีทูลอัญเชิญพระนาง ไปปกครองเป็นปฐมกษัตริย์ชาวมอญแห่งหริภุญชัย
พระนางจามเทวีได้เทครัวชาวมอญจำนวนมาก มาอาศัยอยู่ในหริภุญชัย มีหลากหลายสาขาอาชีพ ทั้งช่างก่อสร้างอิฐศิลาแลง พระสงฆ์นิกายเถรวาท ช่างศิลปกรรมสาขาต่างๆ นักภาษาศาสตร์ พบว่าชาวมอญมีอารยธรรมที่สูงกว่าชาวลัวะมาก มีการจดบันทึกภาษามอญเป็นลายลักษณ์อักษรกันแล้ว รวมทั้งสถาปัตยกรรม และวิศวกรรมศาสตร์ล้ำยุคในสมัยนั้น จนสามารถสร้างปราสาทจากอิฐศิลาแลง ที่มีความแข็งและน้ำหนักมาก จนทำให้ชาวลัวะเจ้าของถิ่นเดิม กลายเป็นพลเมืองชั้นสอง ต้องอพยพหนีไปอยู่นอกเมืองแทน
วัดพระบาทตากผ้า อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เป็นอีกแลนด์มาร์ก เมื่อมาเยือนเมืองลำพูน จะต้องมาสักการะรอยพระพุทธบาท มีประวัติว่าพระพุทธเจ้าได้ทรงเสด็จมาพักแรมอยู่ที่นี้ และทิ้งรอยตากผ้าจีวรเอาไว้บนหินศิลาแลง เชื่อว่ามีการสร้างวัดนี้มาตั้งแต่สมัยพระนางจามเทวี โดยบริเวณรอบวัดมีอิฐศิลาแลงเป็นวัสดุก่อสร้างอยู่เป็นจำนวนมาก ศิลาแลงจึงเป็นสัญลักษณ์ของสถาปัตยกรรมยุคพระนางจามเทวี ที่มักจะพบในนครหริภุญชัยนี้เท่านั้น
วัดพระบาทตากผ้า กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก เมื่อไปปรากฏอยู่ในฉากหนังแรมโบ้ ภาค3 ที่มีพระเอกชื่อดังก้องโลกอย่าง ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน แสดงนำเป็น จอห์น แรมโบ้ ทหารอเมริกันผู้ผ่านศึกสงครามเวียดนาม ได้มาพักอาศัยใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ เป็นคนงานก่อสร้างวัดอยู่ที่ลำพูน ในฉากหนังที่มาถ่ายทำ สภาพวัดยังอยู่ในช่วงบูรณะก่อสร้าง ถนนยังเป็นดินลูกรัง เต็มไปด้วยฝุ่นสีแดง จึงไม่ได้สวยงามเหมือนอย่างในปัจจุบันนี้
ตามเนื้อเรื่อง จอห์น แรมโบ้ ถูกทางกองทัพสหรัฐมาตามตัวถึงป่าซาง จังหวัดลำพูน เพื่อให้ไปช่วยเหลือเพื่อนทหารอเมริกันคนหนึ่ง ถูกจับตัวไว้ในอัฟกานิสถาน และในท้ายที่สุด ภารกิจของแรมโบ้ก็ประสบความสำเร็จเหมือนกับรายได้ที่ถล่มทลายของหนังเรื่องนี้ ... ในช่วงนั้น สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต ทำสงครามเย็น เพื่อแย่งชิงดินแดนอัฟกานิสถานแห่งนี้ วุฒิสภาสหรัฐ ชาร์ลี วิลสัน ได้สั่งขีปนาวุธยิงเครื่องบินจากอิสราเอลแบบลับๆ ส่งไปให้กลุ่มเด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้รักชาติอย่าง ตาลีบัน ให้ช่วยรบกับกองกำลังโซเวียต ที่มีฝูงเครื่องบินรบจำนวนมาก
มีการส่งหน่วยทหารจีไอไปช่วยซ้อมรบ และฝึกยิงขีปนาวุธ สามารถยิงเครื่องบินของโซเวียตตกได้วันละลำสองลำ จนต้องยอมพ่ายแพ้ถอนกองกำลังออกไปในที่สุด แต่หลังจากชนะสงครามแล้วสหรัฐได้เพิกเฉย ไม่ทำการพัฒนาความเป็นอยู่ให้กับชาวอัฟกานิสถาน กองกำลังเด็กวัยรุ่นตาลีบัน จึงแปรสภาพไปเป็นหน่วยรบรับจ้าง จนสร้างปัญหาให้กับสหรัฐเอง ที่ต้องกลับเข้ามาปราบปรามกลุ่มตาลีบันเอง ในอีกหลายสิบปีต่อมา
5 ) หอยทอด ตลาดโต้รุ่งหนองดอก ข้างลานเจ้าแม่จามเทวี ร้านขวัญใจจิ๊กโก๋ ตั้งแต่รุ่นรองต๊ะแล่บแปล๊บ
หอยทอด ตลาดโต้รุ่งหนองดอก ข้างลานเจ้าแม่จามเทวี เคยจำได้ว่าช่วงงานฤดูหนาวของจังหวัดลำพูน ร้านหอยทอดแห่งนี้ จะเต็มไปด้วยหนุ่มสาววัยรุ่นมารอต่อคิวเพื่อรับประทานหอยทอดกัน ยุคนั้นมีเพียงเจ้าเดียวในลำพูน ซึ่งเจ้าของร้านก็ย้ายมาจากนครสวรรค์พร้อมกันกับร้านอื่นๆในตลาดโต้รุ่งหนองดอก ด้วยสภาพอากาศที่หนาวเย็นหลังจากเลิกเที่ยวจากงานกันแล้ว ต้องมาหาของอร่อยร้อนๆทานกัน หอยทอดเจ้านี้จึงเป็นเบสท์เซลเลอร์ ประจำจังหวัดลำพูนในยุคนั้นกันเลยทีเดียว น้ำจิ้มเจ้านี้ไม่ใช่แค่มีซอสพริกอย่างเดียวเท่านั่น น่าจะมีการปรุงส่วนผสมอื่นๆลงไปด้วย ทำให้มีรสเปรี้ยว เค็ม หวาน มัน เผ็ดเล็กน้อย เป็นที่ถูกอกถูกใจเหล่าบรรดาจิ้กโก๋ลำพูน ตั้งแต่รุ่นรองต๊ะแล่บแปล็บ (โปรดเดาเอาเอง ว่าอายุผู้เขียนจะเท่าไหร่)
ลำพูน เป็นจังหวัดที่รายได้เฉลี่ยต่อหัวประชากร สูงที่สุดในภาคเหนือ ด้วยเพราะมีการตั้งนิคมอุตสาหกรรมในจังหวัดลำพูน ตั้งแต่ปี2526 โรงงานส่วนมากเป็นบริษัทชิ้นส่วนอิเลคทรอนิกส์ของญี่ปุ่น ทำให้ลำพูนเป็นจังหวัดที่เงินหมุนเวียนเป็นจำนวนมาก มีการจ้างงานวุฒิการศึกษาในระดับต่างๆ ลำพูนจึงเป็นเมืองแห่งความหวังของคนเหนือรุ่นใหม่ เข้ามาขายแรงงานกัน มีการสร้างหอพัก อพาร์ทเมนต์ ตลาดสด ร้านสะดวกซื้อ ห้างสรรพสินค้า ธนาคารไฟแนนซ์ต่างๆ เรียกว่าครบวงจรกันเลย เด็กหนุ่มสาวชาวลำพูน จึงโชคดีมีงานทำแบบไม่ต้องออกจากบ้านไปทำงานต่างแดนไกลๆ
อนาคตของลำพูน อาจสดใสยิ่งกว่าเดิมไปอีก หากเมกะโปรเจกต์ของกระทรวงคมนาคม อย่างโครงการสนามบินขนส่งนานาชาติบ้านธิ ได้รับการอนุมัติในเร็ววันนี้ เรียกว่าผืนแผ่นดินบริเวณ อำเภอบ้านธิ เหงืองง่า สันกำแพง แม่ออน ดอยสะเก็ด จะมีมูลค่าพุ่งกระฉูดยิ่งดัชนีดาวน์โจนส์เสียอีก เศรษฐกิจของลำพูนยังเชื่อมต่อกับเชียงใหม่ ชนิดเรียกว่าบ้านพี่เมืองน้อง ไปไหนพร้อมกันเลยทีเดียว ลำพูนเป็นเขตโรงงานผลิตสินค้า ศูนย์โลจิตส์ติก ส่วนเชียงใหม่เป็นเขตอำนวยความสะดวกสบาย พื้นที่ห้างสรรพสินค้า โรงแรมที่พักสุดหรู จึงทำให้สองเมืองนี้มีเศรษฐกิจเกื้อกูลกันมาโดยตลอด
1 ) เย็นตาโฟ นาย น. เจ้าเก่าแก่ หน้าตลาดโต้รุ่งหนองดอก ภาพจำยังชัดเจน เหมือนเดิมทุกอย่าง
เย็นตาโฟ นาย น. หน้าตลาดโต้รุ่งหนองดอก เป็นร้านเย็นตาโฟเก่าแก่อยู่เมืองลำพูนมาช้านาน ผู้เขียนในสมัยวัยเด็ก ก็เคยเป็นละอ่อนลำพูน มาอยู่ได้หลายปีดีดัก จึงได้อพยพตามครอบครัวย้ายมาอยู่ที่เมืองลำปาง ชื่อร้านนาย น. ยังติดตาตรึงใจผู้เขียน จนถึงทุกวันนี้ ด้วยความดีใจที่ยังมีร้านเก่าๆ เคยรับประทานสมัยยังเป็นเด็ก ยังคงเหลืออยู่ ถ้าจำไม่ผิดเจ้าของร้านจะย้ายมาจากนครสวรรค์กัน เป็นร้านเย็นตาโฟโต้รุ่งที่ขายดีมากๆ คนลำพูนรอซื้อกันคิวยาวเหยียดเลยในสมัยนั้น ... กาดหนองดอก ถือว่าเป็นย่านการค้า ศูนย์รวมความเจริญทันสมัย อยากได้สินค้าอะไร ต้องมาที่ตลาดนี้เท่านั้น ร้านเซเว่นแห่งของลำพูน ก็อยู่หน้าตลาดนั่นเอง ผู้เขียนยังจำได้ดีถึงความตื่นเต้นตอนเข้าร้านเซเว่น อีเลฟเว่นเป็นครั้งแรก
กลับมาเที่ยวลำพูนบ้านเกิดเมื่อใด ผู้เขียนมักจะแวะเดินชมกาดบ้านทาดอยแก้ว อำเภอแม่ทา เป็นประจำอยู่เสมอ อยู่ริมถนนเชียงใหม่-ลำปาง เป็นตลาดสดที่ไม่มีใครเหมือน มีคนขนานนามว่าเป็น ภัตตาคารในผืนป่า เพราะว่ามีของป่าหายาก มาวางขายอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ไม่ได้เป็นสิ่งผิดกฏหมายใดๆทั้งสิ้นนะครับ ของป่าที่นำมาวางขาย เช่นผักพื้นบ้าน ผักหวานป่า เห็ดตามฤดูกาล ชาวบ้านเค้าหาเก็บกันได้ทั่วไปในเขตป่าชุมชน ส่วนเนื้อสัตว์ต่างๆเช่น นกกระทา ไก่บ้าน หมูป่า ชาวบ้านเดี๋ยวนี้เค้าเลี้ยงกันได้แล้ว ไม่ได้เป็นการเข้าไปล่าจากป่าแต่อย่างใด ก็อธิบายเพื่อให้นักท่องเที่ยวผู้มาเยือนจะได้เข้าใจตรงกัน
นอกจากของป่าแล้วยังมีสินค้าของฝากมากมายเช่น หนอนรถด่วน แมงดาทอด ไส้อั่ว แคบหมู น้ำพริกลาบ สมุนไพรต่างๆ ปลาแห้งกรอบ ฯลฯ ในตัวเมืองอำเภอแม่ทา ยังมีผืนป่าที่สวยงามและอุดมสมบูรณ์ มีจุดเช็คอิน ที่บรรดานักท่องเที่ยวมาก็ต้องห้ามพลาด คือ สะพานทาชมภู แห่งบ้านทาปลาดุก อำเภอแม่ทา สะพานเก่าแก่อายุนับร้อยปี เป็นสะพานสำหรับเชื่อมต่อเส้นทางรถไฟจากขุนตานไปยังเชียงใหม่ สร้างจากคอนกรีตเสริมเหล็กเป็นแห่งแรกของไทยในยุคนั้น ตัวสะพานมีสีขาว ส่วนชื่อทาชมภู มาจากบริเวณนั้นมีต้นชมพู่ขึ้นเยอะ จึงกลายเป็นชื่อสะพานทาชมภู
แกงขี้เหล็ก จัดว่าเป็นอาหารของชาวลำพูนมาเนิ่นนาน ตั้งแต่เริ่มสร้างหริภุญชัยกันเลยทีเดียว สังเกตุได้ว่าจะมีชื่อหมู่บ้านเก่าแก่มีคำว่า ขี้เหล็ก บอน อยู่เป็นจำนวนมาก ทั้งต้นขี้เหล็ก และ ต้นบอน เป็นอาหารที่ชาวมอญรู้จักนำมาปรุงเป็นอาหารกันมาตั้งยุคทวารวดี ต้นกำเนิดแท้จริงของขี้เหล็กมาจากอินโดนีเซีย มีรสขม คาดว่าเริ่มถูกนำปลูกในทางภาคใต้ของไทย เพราะต้องการใช้สรรพคุณทางยา ที่ช่วยขับพิษและมีฤทธิ์กล่อมประสาท ทำให้นอนหลับได้ง่าย แกงขี้เหล็กของหริภุญชัยโบราณ เรียกว่าแกงขี้เหล็กล่วง ไม่มีกะทิเป็นส่วนผสม มีเพียงใบขี้เหล็ก หนังควายจี่ ข่า ตะไคร้ พริกไทย มะเขือพวง ต้นขี้เหล็กจึงนิยมปลูกไปทั่วดินแดนหริภุญชัย เพื่อเป็นอาหารและยารักษาโรค
2 ) ไส้อั่วยายปี๋ ร้านเก่าแก่ ข้างคูเมืองโบราณลำพูน จะเอาเก่ากว่านี้ ต้องนั่งไทม์แมชชีน ไปกินเองละมั้ง
ไส้อั่วยายปี๋ เป็นตำนานของฝากจากเมืองลำพูน มาหลายสิบปีแล้ว ร้านจะอยู่ใกล้กับโรงพักตำรวจเก่า ผู้เขียนตอนเป็นเด็ก เคยนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปซื้อไส้อั่วกับแม่ เมื่อก่อนยายปี๋ เจ้าของสูตรตัวจริง ยังย่างไส้อั่วขายควันโขมง อยู่ตรงริมคูน้ำ ใกล้กับกำแพงเมืองโบราณ ไม่ได้เปิดขายหน้าร้านเหมือนในรุ่นลูกรุ่นหลานที่ในปัจจุบันนี้ ยายปี๋จะขายทั้งไส้อั่ว หมูย่าง ตับย่าง และมีคั่วตับหมูใส่ผงฮังเลด้วย ด้วยรสชาติมีเครื่องเทศไม่ฉุนมาก และมีเนื้อหมูบดแบบละเอียดมาก จึงทำให้ไส้อั่วยายปี๋ มีรสชาติถูกใจคนกรุงเทพในสมัยนั้นมาก เรียกว่าซื้อกลับกรุงเทพเป็นของฝากกัน เป็นจำนวนหลายกิโลกรัม
ลำพูนเคยเป็นเมืองของชาวมอญโบราณมาก่อน พบว่าชาวมอญมีการอพยพเข้า มาสู่หริภุญชัยมาหลายเจเรเนชั่น กลุ่มแรกเริ่มก็ย้อนไปตั้งแต่สมัยเวียงเจ็ดลิน หลายหมื่นปีมาแล้ว เข้ารบแย่งดินแถบลุ่มแม่น้ำปิง ตีนเขาเชิงดอยสุเทพ แย่งกัน3กลุ่มได้แก่ ลัวะ มอญ ขอม ...ชาวลัวะจะได้ดินแดนส่วนใหญในภาคเหนือและอีสานของไทย ลาวตอนเหนือ ส่วนชาวมอญจะมีดินแดนในครอบครอง คือบริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาไปถึงภาคใต้ของไทย รวมถึงพม่าตอนใต้ทั้งหมด และพวกขอมดำเป็นกลุ่มที่เก่าแก่ดั้งเดิมที่สุดในดินแดนสุวรรณภูมิ ครอบครองแผ่นดินแถบภาคกลางบางส่วนไปจนถึงภาคตะวันออก อีสานใต้ เขมร เวียดนามตอนใต้
บ้านหนองดู่ ในอำเภอป่าซาง เป็นหมู่บ้านโบราณเพียงแห่งเดียว ที่หลงเหลืออัตลักษณ์ชาวมอญมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้งขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม ประเพณี อาหารการกิน สำเนียงการพูด โดยไม่ถูกวัฒนธรรมของชาวยอง ชาวโยนก ชาวไทใหญ่ กลืนกินอัตลักษณ์จนสูญหายไป
หน่อโอ่ เป็นอาหารขบเคี้ยวกินเล่น ของชาวยองลำพูนอย่างไม่น่าเชื่อ นิยมนำมาเสิร์ฟต้อนรับแขกผู้มาเยือน โดยหน่อโอ่จะถูกซอยบั้งตรงปลายให้เป็นเส้นๆ ไว้จิ้มกินคู่กับพริกข่าป่น เรียกว่าอร่อยเด็ดไม่แพ้เฟรนส์ฟรายกันเลยทีเดียว ... ชาวลำพูนในปัจจุบัน สืบเชื้อสายมาจากคนยองเกือบ 80เปอร์เซนต์ ด้วยเหตุหลังจากสิ้นสุดสงครามขับไล่พม่าออกจากลำพูนแล้ว พระเจ้ากาวิละนำล้านนากลับไปสู่การเป็นหัวเมืองประเทศราชของสยาม มีการอพยพเทครัวชาวยอง เข้ามาสู่ลำพูน เพื่อสร้างเมืองขึ้นมาใหม่ เนื่องจากชาวเมืองเดิมได้อพยพหนีภัยสงคราม ไปอยู่เมืองใกล้เคียงกันหมด ด้วยนโยบายเก็บผักใส่ส้า เก็บข้าใส่เมือง ชาวยองจึงเข้ามาเป็นพลเมืองหลักของลำพูนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จนกลบวัฒนธรรมของชาวลัวะ ชาวมอญ ไปเกือบหมดสิ้น
ผลไม้ประจำจังหวัดลำพูน ก็คือ ลำไย ในที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผู้สาวขาเลาะ นักร้องสาวหุ่นเพรียวคนนั้น เพียงแต่ชื่อมาพ้องกันเฉยๆ ลำไยต้นแรกของลำพูน เชื่อว่ามีการนำเม็ดมาปลูกที่บ้านหนองช้างคืน โดยนายข่วง ผู้ติดตามเจ้าเมืองทางเหนือไปติดต่อราชการที่กรุงเทพ จึงได้ไปพบลำไยจากจีนซึ่งตอนนั่นก็มีขายกันในพระนครแล้วแต่ก็ไม่แพร่หลายเท่าใดนัก ด้วยราคาคงจะแพง นายข่วงได้ลำไยจากเจ้านาย ให้มาทดลองชิม 1ลูก ปรากฏว่าอร่อยถูกใจ จึงแอบเก็บเมล็ดไว้ เมื่อเดินทางกลับมาบ้านที่ลำพูน ก็เอาเมล็ดมาปลูกลงดิน จนต้นลำไยเติบใหญ่ออกผลได้ดี จึงมีการขยายพันธุ์ปลูกไปทั่วจังหวัดลำพูน ปัจจุบันลำไยกลายเป็นพืชเศรษฐกิจอันดับหนึ่งของลำพูนไปแล้ว
3 ) ร้านดาวคะนอง อาหารพื้นเมืองลำพูน สาขาใกล้ รร.จักรคำคณาทร เมนูเด็ดหลากหลาย ไม่อ้วนเอาเท่าไหร่
ดาวคะนอง ร้านอาหารพื้นเมืองลำพูน โดยสาขาดั้งเดิมอยู่ใกล้กับโรงเรียนจักรคำคณาทร ซึ่งผู้เขียนเคยนั่งรถเมล์ขาวผ่านร้านนี้แทบทุกวันเวลาไปเรียนหนังสือ เป็นร้านอาหารไว้รองรับแขกผู้มาเยือน ด้วยความที่มีอาหารอันเป็นอัตลักษณ์ของชาวเหนือ เช่น แอ็บหมู แกงแคไก่ แกงผักหวานป่า พริกหนุ่มยัดไส้ทอด แกงฮังเล แกงโฮ๊ะ ลาบหมูคั่ว แกงอ่อม เป็นต้น แม่ของผู้เขียนมักจะสั่งซื้อเมนูเหล่านี้กลับบ้านอยู่เป็นประจำ ในตอนที่ออฟฟิศเค้ามีงานเลี้ยงต้อนรับนายใหม่ หรือ เลี้ยงส่งนายเก่า ปัจจุบันนี้ทางร้านได้ขยายเพิ่มไปอีกสาขา อยู่ติดถนนซุปเปอร์ไฮเวย์เชียงใหม่-ลำปาง แถวดอยติ เพื่อไว้รองรับนักท่องเที่ยวและผู้มาติดต่องานในนิคมอุตสาหกรรม
พระรอด เป็นพระคู่บ้านคู่ชาวลำพูน พบประวัติสร้างโดยพระสงฆ์ชาวมอญ ที่พระนางจามเทวีได้นิมนต์มาจำวัดในนครหริภุญชัย ยุคนั้นมีการสร้างประตูเมืองและวัดประจำทิศทั้งสี่ จึงมีการสร้างเครื่องรางของขลัง บรรจุไว้ในเจดีย์ของวัดต่างๆ พระสกุลลำพูนโบราณมีมากมาย เริ่มมีการขุดเจอพระเครื่องตามเจดีย์วัดต่างๆเรื่อยมาหลายยุคหลายสมัยแล้ว แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจมากนัก จนมาถึงยุคกรุแตก พ.ศ.2435 มีการบูรณะเจดีย์ในวัดมหาวันซึ่งเก่าแก่ทรุดโทรมมานาน ช่างก่อสร้างไปไปขุดเจอวัตถุบางอย่าง คล้ายรูปปั้นพระมีขนาดเล็ก นับจำนวนได้อยู่หลายร้อยองค์ จึงมีตั้งชื่อว่าพระรอด กรุมหาวัน ตามชื่อพระเครื่องสกุลลำพูนตามประวัติศาสตร์ ที่ชาวมอญได้จดบันทึกในอิฐศิลาแลงมา พระเครื่องส่วนใหญ่ชาวบ้านก็เก็บไว้บูชากันเอง
จนเวลาผ่านไป60ปี ในสมัยนักเลงครองเมือง พ.ศ.2495 สมัยนั้นในกรุงเทพมหานคร เริ่มมีวงการซื้อขายพระเครื่องเกิดขึ้นแล้ว มีเซียนพระชื่อดังอย่าง ตรียัมปวาย จัดชุดพระเครื่องเบญจภาคี อันประกอบด้วย พระเครื่องเก่าแก่จาก 5 อาณาจักรโบราณ เพื่อเอาใจนักเลงและผู้มีอิทธิพลในยุคนั้น ด้วยการตลาดที่ดี พุทธคุณฟังแล้วเข้าใจง่าย การรวมชุดเบญจภาคี จึงฮ็อตฮิตติดตลาดในทันที พระรอด จึงกลายพระเครื่องที่มีมูลค่าสูงนับตังแต่นั้นเป็นต้นมา ปัจจุบันมีการซื้อขายองค์ที่แพงที่สุด ราคา 30ล้านบาท กันเลยทีเดียว เชื่อว่าปัจจุบันเปลี่ยนมือไปอยู่ในการครอบครอง ของคนระดับเจ้าสัวไปแล้ว
4 ) แพะตุ๋นยาจีน ร้านพวงทอง หน้าสถานีรถไฟลำพูน เหงาก็ช้าง อ้างว้างก็สิงห์ ถูกทิ้งก็ลีโอ
แพะตุ๋นยาจีน ร้านพวงทอง อยู่ตรงหน้าสถานีรถไฟลำพูน เปิดขายมานานหลายปีเลยทีเดียว สมัยก่อนเมื่อถึงฤดูหนาว หนุ่มสาวชาวมนุษย์เงินเดือนของลำพูน มักจะพากันไปดินเนอร์้ที่ร้านอาหารแต้จิ๋ว ซึ่งก็มีเปิดขายอยู่ร้านเดียว ร้านพวงทอง มีของดีต้องมาชิมกันคือ เนื้อแพะตุ๋นยาจีน ใช้เครื่องยาจีนสูตรโบราณ เพื่อดับกลิ่นสาบของแพะ ที่คนไทยไม่คุ้นเคยเลย เชื่อกันว่ามีสรรพคุณช่วยทางการโด๊ป ทำให้สุขภาพดีฟิตปึ๋งปั๋ง จะเท็จจริงเพียงใด ต้องลองตามรอยผู้เขียนไปชิมดูเอง ตัวเมืองลำพูน เป็นเมืองที่เล็กมากๆ นึกถึงสมัยเป็นวัยเด็กประถม ผู้เขียนจะเดินไปโรงเรียนมงคลวิทยาทุกวัน ตกเย็นยังไปเดินเล่นในตลาดหนองดอกได้อีก เรียกว่าเดินได้ทั่วทั้งตัวเมืองลำพูน ในเวลา1-2 ชั่วโมงเท่านั้น
พระนางจามเทวี เป็นบุตรธิดาแห่งกษัตริย์ขอมแห่งกรุงละโว้ พระนางสมรสกับเจ้าผู้ปกครองเมืองรามัญของชาวมอญ ต่อมามีชาวมอญกลุ่มอพยพไปทางเหนือ ลุ่มแม่น้ำปิง รบชนะพวกชาวลัวะได้สำเร็จ ยึดดินแดนอาณาเขตได้เป็นจำนวนมาก มีการสถาปนาเมืองใหม่ขึ้นมาชื่อหริภุญชัย และจึงมีทูลอัญเชิญพระนาง ไปปกครองเป็นปฐมกษัตริย์ชาวมอญแห่งหริภุญชัย
พระนางจามเทวีได้เทครัวชาวมอญจำนวนมาก มาอาศัยอยู่ในหริภุญชัย มีหลากหลายสาขาอาชีพ ทั้งช่างก่อสร้างอิฐศิลาแลง พระสงฆ์นิกายเถรวาท ช่างศิลปกรรมสาขาต่างๆ นักภาษาศาสตร์ พบว่าชาวมอญมีอารยธรรมที่สูงกว่าชาวลัวะมาก มีการจดบันทึกภาษามอญเป็นลายลักษณ์อักษรกันแล้ว รวมทั้งสถาปัตยกรรม และวิศวกรรมศาสตร์ล้ำยุคในสมัยนั้น จนสามารถสร้างปราสาทจากอิฐศิลาแลง ที่มีความแข็งและน้ำหนักมาก จนทำให้ชาวลัวะเจ้าของถิ่นเดิม กลายเป็นพลเมืองชั้นสอง ต้องอพยพหนีไปอยู่นอกเมืองแทน
วัดพระบาทตากผ้า อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เป็นอีกแลนด์มาร์ก เมื่อมาเยือนเมืองลำพูน จะต้องมาสักการะรอยพระพุทธบาท มีประวัติว่าพระพุทธเจ้าได้ทรงเสด็จมาพักแรมอยู่ที่นี้ และทิ้งรอยตากผ้าจีวรเอาไว้บนหินศิลาแลง เชื่อว่ามีการสร้างวัดนี้มาตั้งแต่สมัยพระนางจามเทวี โดยบริเวณรอบวัดมีอิฐศิลาแลงเป็นวัสดุก่อสร้างอยู่เป็นจำนวนมาก ศิลาแลงจึงเป็นสัญลักษณ์ของสถาปัตยกรรมยุคพระนางจามเทวี ที่มักจะพบในนครหริภุญชัยนี้เท่านั้น
วัดพระบาทตากผ้า กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก เมื่อไปปรากฏอยู่ในฉากหนังแรมโบ้ ภาค3 ที่มีพระเอกชื่อดังก้องโลกอย่าง ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน แสดงนำเป็น จอห์น แรมโบ้ ทหารอเมริกันผู้ผ่านศึกสงครามเวียดนาม ได้มาพักอาศัยใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ เป็นคนงานก่อสร้างวัดอยู่ที่ลำพูน ในฉากหนังที่มาถ่ายทำ สภาพวัดยังอยู่ในช่วงบูรณะก่อสร้าง ถนนยังเป็นดินลูกรัง เต็มไปด้วยฝุ่นสีแดง จึงไม่ได้สวยงามเหมือนอย่างในปัจจุบันนี้
ตามเนื้อเรื่อง จอห์น แรมโบ้ ถูกทางกองทัพสหรัฐมาตามตัวถึงป่าซาง จังหวัดลำพูน เพื่อให้ไปช่วยเหลือเพื่อนทหารอเมริกันคนหนึ่ง ถูกจับตัวไว้ในอัฟกานิสถาน และในท้ายที่สุด ภารกิจของแรมโบ้ก็ประสบความสำเร็จเหมือนกับรายได้ที่ถล่มทลายของหนังเรื่องนี้ ... ในช่วงนั้น สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต ทำสงครามเย็น เพื่อแย่งชิงดินแดนอัฟกานิสถานแห่งนี้ วุฒิสภาสหรัฐ ชาร์ลี วิลสัน ได้สั่งขีปนาวุธยิงเครื่องบินจากอิสราเอลแบบลับๆ ส่งไปให้กลุ่มเด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้รักชาติอย่าง ตาลีบัน ให้ช่วยรบกับกองกำลังโซเวียต ที่มีฝูงเครื่องบินรบจำนวนมาก
มีการส่งหน่วยทหารจีไอไปช่วยซ้อมรบ และฝึกยิงขีปนาวุธ สามารถยิงเครื่องบินของโซเวียตตกได้วันละลำสองลำ จนต้องยอมพ่ายแพ้ถอนกองกำลังออกไปในที่สุด แต่หลังจากชนะสงครามแล้วสหรัฐได้เพิกเฉย ไม่ทำการพัฒนาความเป็นอยู่ให้กับชาวอัฟกานิสถาน กองกำลังเด็กวัยรุ่นตาลีบัน จึงแปรสภาพไปเป็นหน่วยรบรับจ้าง จนสร้างปัญหาให้กับสหรัฐเอง ที่ต้องกลับเข้ามาปราบปรามกลุ่มตาลีบันเอง ในอีกหลายสิบปีต่อมา
5 ) หอยทอด ตลาดโต้รุ่งหนองดอก ข้างลานเจ้าแม่จามเทวี ร้านขวัญใจจิ๊กโก๋ ตั้งแต่รุ่นรองต๊ะแล่บแปล๊บ
หอยทอด ตลาดโต้รุ่งหนองดอก ข้างลานเจ้าแม่จามเทวี เคยจำได้ว่าช่วงงานฤดูหนาวของจังหวัดลำพูน ร้านหอยทอดแห่งนี้ จะเต็มไปด้วยหนุ่มสาววัยรุ่นมารอต่อคิวเพื่อรับประทานหอยทอดกัน ยุคนั้นมีเพียงเจ้าเดียวในลำพูน ซึ่งเจ้าของร้านก็ย้ายมาจากนครสวรรค์พร้อมกันกับร้านอื่นๆในตลาดโต้รุ่งหนองดอก ด้วยสภาพอากาศที่หนาวเย็นหลังจากเลิกเที่ยวจากงานกันแล้ว ต้องมาหาของอร่อยร้อนๆทานกัน หอยทอดเจ้านี้จึงเป็นเบสท์เซลเลอร์ ประจำจังหวัดลำพูนในยุคนั้นกันเลยทีเดียว น้ำจิ้มเจ้านี้ไม่ใช่แค่มีซอสพริกอย่างเดียวเท่านั่น น่าจะมีการปรุงส่วนผสมอื่นๆลงไปด้วย ทำให้มีรสเปรี้ยว เค็ม หวาน มัน เผ็ดเล็กน้อย เป็นที่ถูกอกถูกใจเหล่าบรรดาจิ้กโก๋ลำพูน ตั้งแต่รุ่นรองต๊ะแล่บแปล็บ (โปรดเดาเอาเอง ว่าอายุผู้เขียนจะเท่าไหร่)
ลำพูน เป็นจังหวัดที่รายได้เฉลี่ยต่อหัวประชากร สูงที่สุดในภาคเหนือ ด้วยเพราะมีการตั้งนิคมอุตสาหกรรมในจังหวัดลำพูน ตั้งแต่ปี2526 โรงงานส่วนมากเป็นบริษัทชิ้นส่วนอิเลคทรอนิกส์ของญี่ปุ่น ทำให้ลำพูนเป็นจังหวัดที่เงินหมุนเวียนเป็นจำนวนมาก มีการจ้างงานวุฒิการศึกษาในระดับต่างๆ ลำพูนจึงเป็นเมืองแห่งความหวังของคนเหนือรุ่นใหม่ เข้ามาขายแรงงานกัน มีการสร้างหอพัก อพาร์ทเมนต์ ตลาดสด ร้านสะดวกซื้อ ห้างสรรพสินค้า ธนาคารไฟแนนซ์ต่างๆ เรียกว่าครบวงจรกันเลย เด็กหนุ่มสาวชาวลำพูน จึงโชคดีมีงานทำแบบไม่ต้องออกจากบ้านไปทำงานต่างแดนไกลๆ
อนาคตของลำพูน อาจสดใสยิ่งกว่าเดิมไปอีก หากเมกะโปรเจกต์ของกระทรวงคมนาคม อย่างโครงการสนามบินขนส่งนานาชาติบ้านธิ ได้รับการอนุมัติในเร็ววันนี้ เรียกว่าผืนแผ่นดินบริเวณ อำเภอบ้านธิ เหงืองง่า สันกำแพง แม่ออน ดอยสะเก็ด จะมีมูลค่าพุ่งกระฉูดยิ่งดัชนีดาวน์โจนส์เสียอีก เศรษฐกิจของลำพูนยังเชื่อมต่อกับเชียงใหม่ ชนิดเรียกว่าบ้านพี่เมืองน้อง ไปไหนพร้อมกันเลยทีเดียว ลำพูนเป็นเขตโรงงานผลิตสินค้า ศูนย์โลจิตส์ติก ส่วนเชียงใหม่เป็นเขตอำนวยความสะดวกสบาย พื้นที่ห้างสรรพสินค้า โรงแรมที่พักสุดหรู จึงทำให้สองเมืองนี้มีเศรษฐกิจเกื้อกูลกันมาโดยตลอด
